<ตำรวจ> กับ <มวลชนเสื้อสี> และ <ประชาธิปัตย์> ที่ <จังหวัดอุบลราชธานี>

ที่ จว.อุบลราชธานี มวลชนเสื้อแดง กับ ส.ส. ของ พรรคประชาธิปัตย์ หรือ ปชป. ต่างก็เป็นไม้เบื่อไม้เมากันตลอดมา โดยมีผม รอง ผบก.ภ.จว.ฯ เป็นกรรมการทุกยก

ส.ส.ปชป. มีสามคน คือนายวิฑูรย์ นามบุตร นายวุฒิพงศ์ นามบุตร เขตพื้นที่ อ.เขื่องใน และ อ.ม่วงสามสิบ นายอิสระ สมชัย
เขตพื้นที่ อ.พิบูลมังสาหาร ฯลฯ

แกนนำมวลชนเสื้อแดงทั้งกลุ่มใหญ่กลุ่มเล็ก มี 8 คน เช่น นายพิเชษฐ์ ทาบุดดา หรือ ดีเจ ต้อย นาย อธิปัตย์ สืบศิรินุกูล หรือ อาเธอร์ ฯ ยุทธแอร์ สาวฝั่งโขง ฯลฯ

หลังจากที่ผมได้เริ่มต้นประสานงาน สร้างความเข้าใจกับมวลชนเสื้อแดง ตอนที่ นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายกรัฐมนตรี กับคณะ
ไปปฏิบัติภารกิจร่วมงานศพ นางเนียม พันธุ์มณี ที่ อ.ม่วงสามสิบ จนสำเร็จเรียบร้อยด้วยดี ด้วยเหตุผลการไปร่วมพิธีงานศพนั้น
เป็นประเพณี วัฒนธรรม ของคนทั่วประเทศ และทุกประเทศทั่วโลกจึงไม่ควรประท้วงต่อต้าน

นายชวน ศิรินันท์พร ผวจ. อุบลราชธานี ได้เชิญแกนนำมวลชนเสื้อแดง รอง ผวจ.ฯ ปลัด จว.ฯ นายทหาร กอ.รมน. พล.ต.ต.สมพิศ ชนะมี ผบก.ภ.จว.อุบลราชธานี และผม รอง ผบก.ฯ เข้าร่วมประชุมเพื่อขอความร่วมมือเรื่องการชุมนุม

แกนนำมวลชนบอกว่า <ยินดีให้ความร่วมมือแต่ก็ต้องมีการต้อนรับ การตอบโต้บ้างเพราะเป็นคนละฝ่ายกัน และขอให้มีผู้ประสานงานคนเดียว ที่ไว้ใจ พูดกันได้ คือ พ.ต.อ.ไอยศูรย์ สิงหนาท รองผู้การฯ>

นายชวน ยิ้มชอบใจ และฝากให้ผมทำให้เต็มที่

ในช่วงกลางวันวันหนึ่ง พล.ต.ต.สมพิศ ผบก.ฯ ได้โทรศัพท์ บอกผมว่า <มวลชนเสื้อแดงจะเอาสิ่งปฏิกูลไปเทที่หน้าสำนักงาน นายวิฑูรย์ ส.ส.ปชป. บริเวณถนนแจ้งสนิท ในตัวเมืองอุบลฯ ไอยศูรย์ รีบประสานงานด่วนนะ>

ผมรับคำสั่ง รีบประสานงานแกนนำทันที <สิ่งปฏิกูล มีกลิ่นเหม็นเป็นที่รังเกียจของคนทั่วไปถ้าเอาไปกอง ไปวางไว้ คนที่เห็นเหตุการณ์โดยเฉพาะชาวบ้านใกล้เคียงแถวนั้นจะเดือดร้อน ไม่พอใจเสียมวลชนเปล่า ๆ เอาแค่พูดโจมตีดีมั้ย ? จะปิดการจราจรให้บางช่องทางชาวบ้านจะได้สัญจรไปมาได้ตามปกติ>

แกนนำตกลงตามนั้น แต่บอกอีกว่า <ขอเผาโลงศพด้วยแล้วจะเก็บเศษซากที่เหลือไม่ให้สกปรกรกถนนตามที่ท่านรองฯ เคยบอก เสร็จจากสำนักงานในตัวเมืองจะไปที่บ้านพักนายวิฑูรย์ ที่เป็นสำนักงานอีกแห่งหนึ่งใน อ.เขื่องใน>

ผมรีบโทรศัพท์ประสานไปที่ สำนักงานนายวิฑูรย์ ทันที <ปล่อยให้มวลชนพูดไปเลยนะไม่ต้องตอบโต้จะได้ไม่ยืดเยื้อ ทั้งที่สำนักงานในเมือง และ เขื่องในผมจะไปดูแลด้วยตนเอง>

ผมเชื่อมั่นในการสร้างความเข้าใจกลุ่มมวลชนมีจำนวนนับร้อย ๆ คน มีทั้งรถยนต์ ติดเครื่องขยายเสียง รถจักรยานยนต์ ส่วนตำรวจ มีสองคนคือผมกับพลขับไม่มี คฝ. ไม่มีตำรวจพื้นที่ กลุ่มมวลชนได้ปฏิบัติภารกิจ ครบทั้งสองแห่ง คนใน สำนักงานนายวิฑูรย์ อยู่ในที่ตั้งตามที่ผมได้ประสานเอาไว้ จบด้วยดีทั้งสองแห่ง

ภาพจาก : THAI.AC

ต่อมา นายสุเทพ เทือกสุบรรณ รองนายกรัฐมนตรี จะไปเยี่ยมพระลูกชาย ที่ อ.พิบูลมังสาหาร เป็นความลับขั้นสุดยอด ผบก.ฯ ดำเนินการเอง

แต่ ! มวลชนเสื้อแดงรู้

ผลปรากฏว่า นายสุเทพ ไม่สามารถออกจากสนามบินนานาชาติอุบลราชธานี ไม่สามารถไปเยี่ยมพระลูกชายได้สุดท้ายต้องขึ้นเครื่องกลับ

และอีกเหตุการณ์หนึ่ง นายสุเทพ พร้อมด้วย พล.อ.ประวิตร วงศ์สุวรรณ รมว.กลาโหม พล.อ.อนุพงศ์ เผ่าจินดา ผบ.ทบ.
และนายทหารชั้นผู้ใหญ่จะไปเยี่ยมทหารบาดเจ็บ ที่ รพ.สรรพสิทธิ์ ในค่ายทหารแล้วจะไปงานสวดอภิธรรม ศพทหารที่วัด ใน อ.วารินชำราบ พล.ต.จีรศักดิ์ ชมประสพ ผบ.มทบ.22 ได้โทรศัพท์มาหาผมเพื่อขอให้ช่วยประสานงานกับกลุ่มมวลชน ผมสอบถามถึงสาเหตุการบาดเจ็บและการตายของทหาร คำตอบคือ <ปะทะกับทหารเขมร ในการปกป้องเขาพระวิหาร> ผมประสานมวลชนเสื้อแดงกลุ่มต่าง ๆ ที่เตรียมการต้อนรับอย่างเต็มที่จะเอาให้หนักกว่าที่สนามบินอีก ผมอธิบายมวลชนสั้น ๆ

<ทหารตาย และบาดเจ็บเพราะต่อสู้กับทหารเขมรในการปกป้องเขาพระวิหาร <ทหารจึง ตายเพื่อชาติ และเจ็บเพื่อชาติ> พวกเราควรจะไปร่วมฟังสวดอภิธรรมที่วัดใส่เสื้อสีดำ สีขาว ก็ได้ งดเสื้อแดงเพื่อแสดงถึงความรักชาติรักแผ่นดินร่วมกันแม้จะต่างอุดมการณ์ก็ตาม> กลุ่มมวลชนเห็นชอบพากันไปร่วมงานสวดอภิธรรม

ทหารพื้นที่ที่รู้จักมวลชน ตกใจ ! นักข่าว สื่อมวลชน ก็แปลกใจ ! แต่สุดท้าย ก็ดีใจกันทุกคนพูดจาทักทายกัน

อีกสัก รมต.ของ ปชป. นายวิทยา แก้วภราดัย รมว.สาธารณสุขไปประชุม อสม. ที่ห้องประชุมไพรพยอม ม.ราชภัฏอุบลราชธานี มวลชนเสื้อแดง ตั้งเวทีโจมตีที่อีกฝั่งของถนนภายใน ม.ราชภัฏฯ แต่อยู่ด้านนอกห้องประชุมต่างคนต่างก็เล่นตามบทบาทของตัวเองไป จบด้วยดีเช่นเดิม

ภาพจาก : ไทยรัฐออนไลน์

เรื่องสุดท้าย น่าจะเป็นช่วงเลือกตั้ง พ.ศ.2554 นายอภิสิทธิ์ เวชชาชีวะ นายกรัฐมนตรี ไปปราศรัยหลายแห่ง ใน จว.อุบลราชธานี แต่เวทีใหญ่คือ ลานบิ๊กซี ในตัวเมือง นายวิฑูรย์ นามบุตร ส.ส.ฯ ได้ประสานกับผมขอให้กันมวลชนเสื้อแดงไม่ให้เข้าไปก่อกวน แต่วันนั้น มวลชนทุกกลุ่มรวมทั้งกลุ่มเล็กกลุ่มน้อยได้นัดหมายกันมาแล้วโดยผมจัดให้อยู่ที่ลานฝั่งตรงข้าม มีถนนกั้นกลาง

นายวิฑูรย์ บอกว่า <ได้ เชื่อมือท่านรองฯ> แต่พอถึงช่วงเย็น ขณะที่นายอภิสิทธิ์ เดินทางออกจาก อ.เดชอุดม จะไปที่ลานบิ๊กซี
นายวิฑูรย์ ได้โทรศัพท์มาบอกผมว่า <นายกฯ อภิสิทธิ์ ขอให้ไม่มีมวลชนอยู่ตรงนั้นเลย รองฯ ไอยศูรย์ ช่วยจัดการหน่อยนะ> 

ความดันผมพุ่งปี๊ดเลย เหลือเวลาไม่กี่นาที นายอภิสิทธิ์ ก็จะมาถึงแล้ว ผมไตร่ตรองสักครู่หนึ่งจากนั้น ผมเชิญแกนนำมวลชนมาพูดคุยกัน <นายอภิสิทธิ์ มาหาเสียง เขาก็มีมวลชนของเขา เพราะ ส.ส.ปชป. ก็มีอยู่หลายคนแต่ละคนก็มีมวลชนมา ถ้าพวกเรากระทำการใด ๆ อันเป็นการรบกวนคนพูด รบกวนคนฟัง ก็อาจจะเป็นการประจัญหน้ากันและอาจเกิดการกระทบกระทั่งกันขึ้นมาได้ คนอุบลฯ ทั้งนั้น เอางี้ดีมั้ย ! ปล่อยให้เขาพูดไป คนฟังก็ฟังไป ส่วนพวกเรา ไม่อยากฟังเขาอยู่แล้วกลับกันดีกว่าทำแบบว่าพวกเราไม่ให้ความสนใจดีมั้ย ?>

แกนนำมวลชน ขอเวลาปรึกษากัน แกนนำตัวหลักหลายคนขอคุยกับผมส่วนตัว จากนั้น เห็นชอบตามที่ผมเสนอเหตุผลไป แกนนำตัวรองพากันเรียกคนออกจากบริเวณที่ชุมนุม มีหลายคน เดินออกมาจากที่นั่งฟังหน้าเวทีด้วยพอเห็นผมมอง ก็บอกว่า <ไปนั่งคุยกับเพื่อนครับ>

ผลสรุป นายอภิสิทธิ์ ก็ขึ้นเวที พูดหาเสียงไปแบบสบายใจไร้กังวล

ในแต่ละเหตุการณ์นั้นผมเขียนรายละเอียดเอาไว้เคยนำเสนอแล้วยกเว้นตอนสิ่งปฏิกูลกับตอนปราศรัยหาเสียง ความเชื่อมั่นของผม
เรื่องเกี่ยวกับการประสานงานมวลชนนั้น คือ <การสร้างความเข้าใจ> ซึ่งต้องมีรากฐานมาจากการมี <ความจริงใจ> จึงจะ <ได้ใจ> กัน

เมื่อได้ใจกันแล้ว จะทำอะไร ? จะพูดจาเรื่องอะไร ? ก็พูดกันตรง ๆ เว้ากันซื่อ ๆ ด้วยภาษาง่าย ๆ ไม่ต้องคิดประดิษฐ์ถ้อยคำ ประโยชน์<ฝ่ายตน> ประโยชน์ <ฝ่ายท่าน> ประโยชน์ <ต่อส่วนรวม> ขอบเขตของ <กฎหมาย> ต้องไปด้วยกัน ทุกฝ่าย ล้วนมีส่วนได้หมดงานจึงจะสำเร็จ

ผมคิดอย่างนั้น และทำอย่างนั้น งานจึงสำเร็จครับ

พล.ต.ต.ไอยศูรย์ สิงหนาท