ศักดิ์ศรีของตำรวจอย่าให้ใครมาเหยียบย่ำ ถ้าปกป้องตัวเองไม่ได้ จะไปดูแลชาวบ้านได้อย่างไร ?

ผมหยิบเอาเรื่องศักดิ์ศรีของตำรวจ มาลงต่อเนื่องติดต่อกันหลายเรื่อง เจตนาเพื่อกระตุ้นเตือนและเน้นย้ำถึงความภาคภูมิใจในการเป็น <ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์> ขอส่งท้ายศักดิ์ศรีตำรวจ ด้วยเรื่องนี้ครับ

<<ศักดิ์ศรีที่ห้วยราช>>

ปี พ.ศ. 2533-2534 ผมไปเป็น สว.สภ.กิ่ง อ.ห้วยราช จว.บุรีรัมย์ คนแรก ด.ต.พายัพ มีขาข้างเดียวเพราะถูกระเบิดขาขาด ตอนเป็น นปพ. ทำหน้าที่ธุรการใช้รถจักรยานสองล้อเป็นพาหนะ วันหนึ่ง เฮียหั่ง เจ้าของร้านขายของจิปาถะ หน้าสถานีรถไฟห้วยราชมาคุยกับผมที่ห้องทำงาน

<สารวัตรรู้ข่าวดาบยัพถูกลูกน้อง สจ. ด่ามั้ย ?>

ผมหูผึ่งเลย รีบถาม <ไม่รู้เรื่องเลยเฮีย แล้วลูกน้อง สจ. คนไหนครับ ?>

เฮียหั่งตอบว่า <ลูกน้อง สจ.อู๊ด สารวัตร ถามดาบยัพเองนะ> แล้วเฮียหั่งก็ออกไป

ผมเรียก ด.ต.พายัพ มาเพื่อสอบถามข้อเท็จจริง เมื่อ ด.ต.พายัพมาถึง ผมมองหน้า ด.ต.พายัพ แล้วพูดว่า <ดาบยัพ มองหน้าผมแล้วเล่าความจริงเรื่องถูกลูกน้อง สจ.อู๊ด ด่าให้ผมฟังซิ>

ด.ต.พายัพ สบตากับผม พูดว่า <เมื่อวันเสาร์ตอนบ่ายผมขี่จักรยานไปทำธุระที่สถานีรถไฟห้วยราช เห็นลูกน้อง สจ.อู๊ด กำลังเล่นไฮโลกับชาวบ้าน 3-4 คน ที่ชานชาลา ผมตัวคนเดียวคงจับใครไม่ได้ขนาดเดินตัวเปล่าก็ยังไม่ค่อยถนัดผมเลยบอกให้เขาเลิกเล่นครับ>

ผมมองตา ด.ต.พายัพเขม็ง พยักหน้าช้า ๆ พูด <ว่าต่อไปซิ เอาให้จบเรื่อง>

ด.ต.พายัพ พูดต่อ <ลูกน้อง สจ.อู๊ด ด่าผมว่าไอ้ด้วนอย่าเสือกอย่ามายุ่ง ครับ>

ผมพูดกับ ด.ต.พายัพ ว่า <มีเรื่องแบบนี้ ต้องแจ้งให้ผมรู้นะมันกระทบกระเทือนศักดิ์ศรีตำรวจมาก>

ผมให้ ด.ต.พายัพ ออกไปรอนอกห้องทำงานและให้ตำรวจชุดสืบสวนไปตามตัวลูกน้อง สจ.อู๊ด มาพบทันที เป็นวัยรุ่น กำยำล่ำสันท่าทางนักเลงเอาเรื่องทีเดียว ผมให้นั่งเก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะทำงานผม

<สารวัตรมีอะไรกับผมหรือครับ ?> ลูกน้อง สจ.อู๊ด ยกมือไหว้ผมแล้วถามทันที

ผมมองหน้า จ้องตา แล้วถามช้า ๆ ชัด ๆ ว่า <เมื่อบ่ายวันเสาร์ที่ผ่านมาคุณเล่นไฮโลกับชาวบ้านที่สถานีรถไฟใช่มั้ย ?>

ลูกน้อง สจ.อู๊ดตอบ <ใช่ครับ>

ผมถามต่อ <ดาบยัพไปเจอเข้าบอกให้เลิกเล่นคุณก็เลยด่าดาบยัพไปว่า ไอ้ด้วนอย่าเสือก ! อย่ามายุ่ง ! ใช่มั้ย ?>

ลูกน้อง สจ.อู๊ด ก้มหน้า พูดเบา ๆ ว่า <ครับ ผมขอโทษครับ>

ผมไม่พูดแต่ลุกจากเก้าอี้นั่งเดินไปหาลูกน้อง สจ.อู๊ด ที่นั่งอยู่ ใช้ฝ่ามือขวาตบเปรี้ยงไปที่ใบหน้าลูกน้อง สจ.อู๊ด จนตกเก้าอี้แล้วผมก็กลับไปนั่งที่เดิม ลูกน้อง สจ.อู๊ด ก็ลุกมานั่งเก้าอี้ก้มหน้าไม่พูดจา

ผมให้ตำรวจติดต่อ สจ.อู๊ด ขอให้มาพบผมที่โรงพักมีเรื่องต้องคุยกันด่วน เมื่อ สจ.อู๊ด มาถึงยกมือไหว้ทักทายกับผม เห็นลูกน้องนั่งก้มหน้าอยู่หน้าโต๊ะทำงานผม จึงถามผมว่า <มีเรื่องอะไรครับพี่ ?>

ผมเชิญ สจ.อู๊ด นั่งและบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นโดยมี ด.ต.พายัพ มาร่วมฟังร่วมพูดด้วย ผมบอกว่า <พี่เห็นแก่ สจ. นะเลยตบหน้าสั่งสอนไป 1 ที ไม่งั้นคง…> ผมไม่พูดต่อ แต่ใช้กำปั้นทุบโต๊ะทำงานแรง ๆ แทน

สจ.อู๊ด ฟังและเห็นกิริยาอาการผม หันขวับไปที่ลูกน้องเตะลำตัวลูกน้องไปโครม จนทั้งคนทั้งเก้าอี้ล้มลงแล้วพูดว่า <มึงกราบขอโทษสารวัตรกับดาบยัพเดี๋ยวนี้>

ลูกน้อง สจ.อู๊ด ยกมือไหว้ผมก่อน สจ.อู๊ดพูด กับลูกน้องว่า <กูให้มึงกราบไม่ใช่ไหว้>

ผมรีบบอก สจ.อู๊ด ไปว่า <แค่ไหว้พี่ก็พอแต่กับดาบยัพ ต้องกราบขอขมาเพราะไปด่าว่าดาบยัพเสียศักดิ์ศรีตำรวจ>

ลูกน้อง สจ.อู๊ด ก้มลงกราบ ด.ต.พายัพกับพื้นห้อง ปากก็พูดขอโทษขอโพยยกใหญ่ เมื่อ ด.ต.พายัพ กับลูกน้อง สจ.อู๊ด ออกไปกันหมดแล้ว ผมพูดกับ สจ.อู๊ด ว่า

<ดาบยัพ ตอนเป็น นปพ. ออกลาดตระเวณตามแนวชายแดนโดนกับระเบิดขาขาดไปหนึ่งข้าง ดาบยัพ สมควรได้รับการยกย่องให้เป็น <วีรบุรุษ> ไม่ใช่มาถูกเหยียดหยามเช่นนี้ ขอบคุณ สจ.มากที่มาพบและเข้าใจเหตุการณ์>

สจ.อู๊ด มองหน้าผมยิ้มแต่พูดแบบจริงจังว่า <ตำรวจห้วยราชโชคดีที่มีพี่มาเป็นหัวหน้า ผมขอโทษพี่ด้วยนะครับ> สจ.อู๊ดยกมือไหว้ผม แล้ว กลับไป

ข่าวสารวัตรห้วยราช ตบหน้าลูกน้อง สจ.อู๊ด เผยแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็วยิ่งกว่าไฟลามทุ่ง แต่มีคนบอกว่าคำพูดที่ผมพูดกับลูกน้องหน้าแถวในวันรุ่งขึ้นเผยแพร่ไปเร็วกว่า

<ศักดิ์ศรีของตำรวจอย่าให้ใครมาเหยียบย่ำ ถ้าเรายังปกป้องตัวเองไม่ได้ แล้วจะไปดูแลชาวบ้านได้อย่างไร ?>

พล.ต.ต.ไอยศูรย์ สิงหนาท
อดีตห้วยราช 1 คนแรกe44