ภาพจาก : กรมทรัพยากรธรณี

ผมไม่สาบานแต่ขอยืนยันว่าเป็นเรื่องจริง 100%

ปี พ.ศ. 2544-2545 นายกิตติ กิตติโชควัฒนา เป็น ผวจ.ยะลา ผมเป็น ผกก.รร.ภ.9

ผู้ว่าฯ เป็นคนมีอัธยาศัยไมตรี ยิ้มง่าย หัวเราะเก่ง ข้าราชการบางคนแอบเรียกท่านลับหลังว่า <ป๊อบอาย> เพราะท่านเป็นคนตัวเล็ก แต่ลำแขนค่อนข้างใหญ่แบบตัวการ์ตูนป๊อบอาย

ผู้ว่าฯ ชอบไปเยี่ยมเยือน ส่วนราชการต่าง ๆ ในเขตพื้นที่รับผิดชอบ บางครั้งไปแบบเป็นทางการ บางครั้งก็ไปแบบไม่เป็นทางการ

รร.ภ.9 นั้น ผู้ว่าฯ มาหลายครั้ง งานแรกคือเป็นประธานเปิดอาคารเรียนรวม บางครั้งก็ใช้ทำกิจกรรม ต่างๆ เนื่องจาก รร.ภ.9 มีห้องประชุมใหญ่โต ติดเครื่องปรับอากาศ และมีเครื่องเสียงอย่างดี มีสนามหญ้า มีลานฝึกกว้างขวาง ที่ตั้งก็อยู่ฝั่งตรงข้ามกับ ศอบต. ใกล้ตัวเมืองนิดเดียว

ท่านวันมูหะมัดนอร์ มะทา ก็เคยมาขอใช้ห้องประชุมเป็นบางครั้ง

ผู้ว่าฯ กิตติ ท่านเมตตาผมเป็นพิเศษ เพราะผมเป็นคนตั้งชื่อห้องประชุมใหญ่ของศาลากลางจังหวัดหลังใหม่ว่า <ศรียะลา>

และผมยังเป็นคนเสนอแนวคิด ในการรับเสด็จ สมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถที่จะเสด็จไปทรงเปิดอาคารหลังใหม่ของศาลากลางจังหวัด ว่า

<กระถางหรือถุงใส่ต้นดาวเรือง ที่จะวางเรียงรายให้เห็นดอกเหลืองสะพรั่งทั้งจังหวัดนั้นควรเอาผ้าสีฟ้าพันรอบกระถางหรือถุงดำจะทำให้เห็นเป็นสีเหลืองกับสีฟ้าคู่กัน สีเหลืองคือสีวันจันทร์ เป็น วันประสูติของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว สีฟ้าคือสีวันศุกร์ เป็นวันประสูติของสมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ>

และได้เสนอเพิ่มเติมว่า

<ห้องเสวยพระกระยาหารกลางวันที่จวนผู้ว่าฯ ควรเอาดอกดาหลาสีขาว มาประดับ เพราะตอนที่กลุ่มแม่บ้านถวายช่อดอกไม้แด่พระองค์ พระองค์ทรงรับไว้ และส่งให้คุณข้าหลวงต่อ แต่ดอกดาหลาสีขาว พระองค์ทรงถือด้วยพระหัตถ์ของพระองค์เอง อีกประการหนึ่ง มีกล้วยไม้ชื่อควีนสิริกิติ์ ควรหามาประดับโต๊ะเสวยด้วยเมื่อพระองค์ทรงทอดพระเนตรก็จะเห็นความหมายในดอกไม้เหล่านั้น>

ผู้ว่าฯ ชมเชยและเห็นชอบด้วยทุกอย่างที่นำเสนอ

วันหนึ่งผู้ว่าฯ กับผมได้พูดคุยกันเป็นการส่วนตัว ตอนหนึ่งผู้ว่าฯ พูดขึ้นว่า <ผมไปเยี่ยมจุดตรวจของ อส. ที่ อ.บันนังสตา โดยไม่ได้แต่งเครื่องแบบ เห็น อส. แต่งเครื่องแบบ อยู่ปฎิบัติหน้าที่หลายคนผมเข้าไปทักทาย สอบถามทุกข์สุขโดยที่ไม่ได้บอกว่าผมเป็นใครก่อนจะกลับผมถามว่า <รู้จักผู้ว่าราชการจังหวัดยะลาไหมว่าเป็นใคร?>

อส. คนหนึ่งตอบเสียงดังฟังชัดสำเนียงเป็นคนพื้นถิ่นพูดแบบชาวบ้านชัดเจน ว่า <กูไม่รู้ กูไม่รู้จักมัน มันก็ไม่รู้จักกู>

ผู้ว่าฯ พูดกับผมต่อไปว่า <ขนาดอำเภอใกล้ตัวเมือง ผู้ปฏิบัติหน้าที่ยังไม่รู้จักผู้ว่าฯ การพูดจาก็ไม่ได้บอกได้สอนกัน อำเภอไกลกว่านี้จะเป็นยังไงก็ไม่รู้ ?>

พูดถึงตอนนี้ ผู้ว่าฯ ก็หัวเราะ ผมก็หัวเราะ และพูดว่า <ท่านผู้ว่าฯ ควรแนะนำให้ ทุกอำเภอติดรูป ผู้ว่าฯ รองผู้ว่าฯ ปลัดจังหวัด ทุกคนจะได้เห็นภาพและรู้จักท่านจากภาพถ่าย>

ผู้ว่าฯพยักหน้า ยิ้มและพูดว่า <คงต้องทำอย่างนั้น>

ต่อมาผู้ว่าฯ นำเรื่องนี้ไปพูดในที่ประชุมหัวหน้าส่วนราชการจังหวัด ทุกคนที่ได้ยินต่างพากันอมยิ้มบ้าง หัวเราะบ้าง มีคนเดียวที่ยิ้มไม่ออก เดาสิครับว่าเป็นใคร ?

วันที่ผมย้ายจาก รร.ภ.9 ผู้ว่าฯ กิตติ พร้อมภรรยา มาส่งผมที่ รร.ภ.9 เป็นความทรงจำที่งดงามเกี่ยวกับบุคคลและสถานที่ ที่ผมเคยไปอยู่

กราบขออภัยท่านผู้ว่าฯ กิตติ มา ณ ที่นี้

ที่ผมเขียนถึงท่านครับ

พล.ต.ต.ไอยศูรย์ สิงหนาท