ผมเขียนเรื่องศักดิ์ศรีของตำรวจ ต่อเนื่องติดต่อกันหลายเรื่อง ทุกเรื่องล้วนเป็นเรื่องจริง เจตนาเพื่อกระตุ้นเตือนและเน้นย้ำถึงความภาคภูมิใจในการเป็น <ผู้พิทักษ์สันติราษฎร์>

เห็นคลิป ๆ หนึ่ง ที่ น้องนายตำรวจส่งมาให้  มันแสนจะเจ็บปวดกระดองใจ

ถ้าเป็นยุคกูละมึงเอ๋ย….

<<ศักดิ์ศรีที่ห้วยราช>>

ปี พ.ศ. 2533-2534 ผมไปเป็น สว.สภ.กิ่ง อ.ห้วยราช จว.บุรีรัมย์ คนแรก

ด.ต.พายัพ มีขาข้างเดียว เพราะถูกระเบิดขาขาด ตอนเป็น นปพ. ทำหน้าที่ธุรการ ใช้รถจักรยานสองล้อเป็นพาหนะ

วันหนึ่ง เฮียหั่ง เจ้าของร้านขายของจิปาถะ หน้าสถานีรถไฟห้วยราช มาคุยกับผมที่ห้องทำงาน

<สารวัตรรู้ข่าวดาบยัพถูกลูกน้อง สจ. ด่ามั้ย ?>

ผมหูผึ่งเลย รีบถาม <ไม่รู้เรื่องเลยเฮีย แล้วลูกน้อง สจ. คนไหนครับ ?>

เฮียหั่งตอบว่า <ลูกน้อง สจ.อู๊ด สารวัตร ถามดาบยัพเองนะ>

แล้วเฮียหั่งก็ออกไป

ผมเรียก ด.ต.พายัพ มาเพื่อสอบถามข้อเท็จจริง เมื่อ ด.ต.พายัพมาถึง ผมมองหน้า ด.ต.พายัพ แล้วพูดว่า <ดาบยัพ มองหน้าผม แล้วเล่าความจริงเรื่องถูกลูกน้อง สจ.อู๊ดด่าให้ผมฟังซิ>

ด.ต.พายัพ สบตากับผม พูดว่า <เมื่อวันเสาร์ตอนบ่าย ผมขี่จักรยานไปทำธุระที่สถานีรถไฟห้วยราช เห็นลูกน้อง สจ.อู๊ด กำลังเล่นไฮโลกับชาวบ้าน 3-4 คน ที่ชานชาลา ผมตัวคนเดียว คงจับใครไม่ได้ ขนาดเดินตัวเปล่าก็ยังไม่ค่อยถนัด ผมเลยบอกให้เขาเลิกเล่นครับ>

ผมมองตา ด.ต.พายัพเขม็ง พยักหน้าช้า ๆ พูด <ว่าต่อไปซิ เอาให้จบเรื่อง>

ด.ต.พายัพ พูดต่อ <ลูกน้อง สจ.อู๊ด ด่าผมว่า ไอ้ด้วนอย่าเสือก อย่ามายุ่ง ครับ>

ผมพูดกับ ด.ต.พายัพ ว่า <มีเรื่องแบบนี้ ต้องแจ้งให้ผมรู้นะ มันกระทบกระเทือนศักดิ์ศรีตำรวจมาก>

ผมให้ ด.ต.พายัพ ออกไปรอนอกห้องทำงาน และให้ตำรวจชุดสืบสวนไปตามตัวลูกน้อง สจ.อู๊ดมาพบทันที

เป็นวัยรุ่น กำยำล่ำสัน ท่าทางนักเลงเอาเรื่องทีเดียว ผมให้นั่งเก้าอี้ตรงหน้าโต๊ะทำงานผม

<สารวัตรมีอะไรกับผมหรือครับ ?> ลูกน้อง สจ.อู๊ด ยกมือไหว้ผมแล้วถามทันที

ผมมองหน้า จ้องตา แล้วถามช้า ๆ ชัด ๆ ว่า <เมื่อบ่ายวันเสาร์ที่ผ่านมา คุณเล่นไฮโลกับชาวบ้านที่สถานีรถไฟใช่มั้ย ?>

ลูกน้อง สจ.อู๊ดตอบ <ใช่ครับ>

ผมถามต่อ <ดาบยัพไปเจอเข้า บอกให้เลิกเล่น คุณก็เลยด่าดาบยัพไปว่า ไอ้ด้วนอย่าเสือก ! อย่ามายุ่ง ! ใช่มั้ย ?>

ลูกน้อง สจ.อู๊ด ก้มหน้า พูดเบา ๆ ว่า <ครับ ผมขอโทษครับ>

ผมไม่พูด แต่ลุกจากเก้าอี้นั่ง เดินไปหาลูกน้อง สจ.อู๊ด ที่นั่งอยู่ ใช้ฝ่ามือขวาตบเปรี้ยงไปที่ใบหน้าลูกน้อง สจ.อู๊ด จนตกเก้าอี้ แล้วผมก็กลับไปนั่งที่เดิม

ลูกน้อง สจ.อู๊ด ก็ลุกมานั่งเก้าอี้ก้มหน้าไม่พูดจา

ผมให้ตำรวจติดต่อ สจ.อู๊ด ขอให้มาพบผมที่โรงพักมีเรื่องต้องคุยกันด่วน

เมื่อ สจ.อู๊ด มาถึง ยกมือไหว้ทักทายกับผม เห็นลูกน้องนั่งก้มหน้าอยู่หน้าโต๊ะทำงานผม จึงถามผมว่า <มีเรื่องอะไรครับพี่ ?>

ผมเชิญ สจ.อู๊ด นั่งและบอกเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้น โดยมี ด.ต.พายัพ มาร่วมฟังร่วมพูดด้วย

ผมบอกว่า <พี่เห็นแก่ สจ.นะ เลยตบหน้าสั่งสอนไป 1 ที ไม่งั้นคง…>

ผมไม่พูดต่อ แต่ใช้กำปั้นทุบโต๊ะทำงานแรง ๆ แทน

สจ.อู๊ด ฟังและเห็นกิริยาอาการผม หันขวับไปที่ลูกน้อง เตะลำตัวลูกน้องไปโครมจนทั้งคนทั้งเก้าอี้ล้มลง แล้วพูดว่า <มึงกราบขอโทษสารวัตรกับดาบยัพเดี๋ยวนี้>

ลูกน้อง สจ.อู๊ด ยกมือไหว้ผมก่อน

สจ.อู๊ดพูด กับลูกน้องว่า <กูให้มึงกราบไม่ใช่ไหว้>

ผมรีบบอก สจ.อู๊ด ไปว่า <แค่ไหว้พี่ก็พอ แต่กับดาบยัพ ต้องกราบขอขมาเพราะไปด่าว่าดาบยัพ เสียศักดิ์ศรีตำรวจ>

ลูกน้อง สจ.อู๊ด ก้มลงกราบ ด.ต.พายัพกับพื้นห้อง ปากก็พูดขอโทษขอโพยยกใหญ่

เมื่อ ด.ต.พายัพ กับลูกน้อง สจ.อู๊ด ออกไปกันหมดแล้ว

ผมพูดกับ สจ.อู๊ด ว่า <ดาบยัพ ตอนเป็น นปพ. ออกลาดตระเวณตามแนวชายแดน โดนกับระเบิดขาขาดไปหนึ่งข้าง ดาบยัพ สมควรได้รับการยกย่องให้เป็น <วีรบุรุษ> ไม่ใช่มาถูกเหยียดหยามเช่นนี้ ขอบคุณ สจ.มากที่มาพบและเข้าใจเหตุการณ์>

สจ.อู๊ด มองหน้าผม ยิ้มแต่พูดแบบจริงจังว่า <ตำรวจห้วยราชโชคดีที่มีพี่มาเป็นหัวหน้า ผมขอโทษพี่ด้วยนะครับ>

สจ.อู๊ดยกมือไหว้ผม แล้ว กลับไป

ข่าวสารวัตรห้วยราชตบหน้าลูกน้อง สจ.อู๊ด เผยแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว ยิ่งกว่าไฟลามทุ่ง

แต่มีคนบอกว่า คำพูดที่ผมพูดกับลูกน้องหน้าแถวในวันรุ่งขึ้น เผยแพร่ไปเร็วกว่า

<ศักดิ์ศรีของตำรวจ อย่าให้ใครมาเหยียบย่ำ ถ้าเรายังปกป้องตัวเองไม่ได้ แล้วจะไปดูแลชาวบ้านได้อย่างไร ?>

พล.ต.ต.ไอยศูรย์ สิงหนาท
อดีตห้วยราช 1 คนแรก

คลิกลิงก์เพื่อชมคลิป

https://youtube.com/shorts/AEDH9LLg5d0?si=RirQ2KcTrLOiMZHA ถ้าเป็นยุคกูละมึง ……