ผมกูขาว
เพราะว่ากู
อยู่มานาน
หนังกูยาน
เพราะผ่านงาน
มามากหลาย
ตากูพร่า
เพราะกูจ้อง
จนตาลาย
ฟันกูหาย
เพราะใช้หนัก
เหมือนจักรกล
ร่างกูตรง
เริ่มโค้งงอ
คล้ายกอไผ่
ยามเคลื่อนไหว
กูงุ่มง่าม
ทำสับสน
พอพูดจา
กูหลงคำ
ซ้ำวกวน
กูสู้ทน
อยู่วันนี้
เพราะหนี้กรรม.
เมื่อถึงวันนั้น
อาจไม่ทันเอ่ยคำอำลา
ดังนั้นวันนี้
จึงมีความสำคัญยิ่งกว่า
ที่จะทำและเอ่ยคำว่า
<คุณคือของขวัญที่วิเศษที่สุดในชีวิต
ขอบคุณครับ>
พล.ต.ต.ไอยศูรย์ สิงหนาท