เคยอ่านเรื่องแม่หมาขี้เรื้อน ขโมยเนื้อที่ผึ่งแดดอยู่ เจ้าของเนื้อมองเห็นจึงไล่ตีแม่หมาขี้เรื้อนเพื่อจะเอาเนื้อคืน

เแม่หมาขี้เรื้อนวิ่งสุดชีวิต เจ้าของเนื้อก็วิ่งไล่ตามในมือเจ้าของเนื้อถือไม้ขนาดใหญ่ไว้ท่อนหนึ่งปากก็ตะโกนบอกแม่หมาขี้เรื้อน <อย่าหนีนะ ๆ ไอ้หมาขี้ขโมยจับได้จะตีให้ตายเลยมึงเนื้อกูที่หาย ๆ ไปคงเพราะมึงทีเดียว>

แม่หมาขี้เรื้อน วิ่งวกไปวนมา จนมาถึงสถานที่แห่งหนึ่งเจ้าของเนื้อตามมาทันพอดี ภาพที่เจ้าของเนื้อเห็นคือ มีลูกหมาตัวเล็ก ๆ ผอมโซ 4-5 ตัว กำลังหยอกเย้ากัน

แม่หมาขี้เรื้อน คายชิ้นเนื้อในปากลงพื้นลูกหมาเหล่านั้น เลิกเล่น และพากันมากัดกินชิ้นเนื้ออย่างหิวกระหาย

แม่หมาขี้เรื้อน เหนื่อยหอบ หันหน้ามาทางชายเจ้าของเนื้อมันจ้องมองชายเจ้าของเนื้อ ด้วยสายตาวิงวอน ขอความเห็นใจ ขอความเข้าใจ และสำนึกผิด ที่มันต้องขโมยเนื้อมา พลางหมอบตัวลงกับพื้น ก้มหน้า เอาคางวางบนเท้าคู่หน้า พริ้มตาลงพร้อมที่จะรับโทษทัณฑ์

ชายเจ้าของเนื้อมองเห็นภาพของแม่ผู้ยิ่งใหญ่ที่แม้ตัวเองจะหิวกระหายจนผอมโซได้อาหารมาชิ้นหนึ่งแทนที่จะกินดับความหิวกลับเอาไปให้ลูก ๆ ไร้เดียงสากิน เขาน้ำตาซึม ตีมันไม่ลง

เขาวางท่อนไม้และเดินกลับไปที่บ้านของเขาไปเอาเนื้อมาให้แม่หมาขี้เรื้อนกับลูก ๆ กินอีก

ในชีวิตจริงตอนเป็น รอง ผบก.ภ.จว. อุบลราชธานี หลังจากการประชุม ที่ ภ.3 จว.นครราชสีมา เสร็จสิ้นผมขับรถยนต์ส่วนตัวเพื่อกลับไป ภ.จว.อุบลราชธานี ระหว่างทาง แวะเติมน้ำมัน และเข้าห้องน้ำ

บริเวณทางเท้าและลานกว้างหน้าห้องน้ำมีรถเข็นขายของหลากหลายอย่างทั้งเครื่องดื่ม ข้าวเหนียว ส้มตำ ไก่ย่าง

ผมสังเกตุเห็นที่หน้ารถเข็นขายไก่ย่าง มีหมาแม่ลูกอ่อนตัวหนึ่งนมตูมเต่งแต่หย่อนยานทุกเต้าแสดงว่ามีลูกยังเล็ก

มันมองดูคนที่มาซื้อไก่ย่างแล้วเดินเข้าไปใกล้ ๆ ส่งเสียงหงิง ๆ เบา ๆ

คนแล้วคนเล่า ที่มันเดินเข้าไปหาไม่ได้มีใครสนใจมันเลยบางคนเดินหนี เพราะกลัวมันกัดหรือแย่งอาหารไป

ผมคิดอีกอย่างหนึ่ง มันคงจะหิว มันต้องกินอาหารให้มาก ๆ เพื่อจะได้มีน้ำนมไปให้ลูกกิน

ผมเดินไปที่รถเข็นขายไก่ย่าง และพูดว่า <ขอโทษนะครับไม่ใช่ผมจะดูถูกดูแคลนอะไรผมจะซื้อไก่ย่างให้แม่หมาตัวนั้นกิน จะขายไหมครับ ?>

ผมชี้มือไปที่แม่หมาแม่ค้ามองตามมือผม ยิ้มแล้วพูดว่า <ได้ค่ะ>

ผมให้แม่ค้าเอาไม้ออกจากไก่ย่าง เมื่อได้ไก่ย่างมาแล้ว ผมยื่นให้แม่หมา แม่หมารีบอ้าปากงับทันที แล้ววิ่งจู๊ดไปทางด้านข้าง 7-11 สักครู่หนึ่งก็วิ่งกลับมาที่รถเข็นขายไก่ย่าง ไก่ย่างที่คาบไป หายไปแล้ว

ผมอุทานเบา ๆ ว่า <ไม่น่ากินเร็วขนาดนี้ หรือว่า….?>

ผมพูดไม่ทันจบ แม่ค้าขายไก่ย่าง ชิงพูดขึ้นมาว่า <มันเป็นหมาแม่ลูกอ่อนลูกของมันอยู่ด้านหลังข้าง 7-11 มันชอบมาขออาหารไปเลี้ยงลูกมัน เคยตามไปดู มันจะให้ลูกมันกินก่อนแล้วมันจะกินที่เหลือ มีลูกมาหลายครอกแล้วพวกคนขับรถใหญ่ ๆ จะเอาลูกมันไปเลี้ยงคุณไม่เอาไปสักตัวหรือ ?>

ผมตอบปฏิเสธไปเพราะไม่เคยเลี้ยงหมาและเพราะหน้าที่การงาน คงไม่สะดวกกับการดูแลมัน

ผมประทับใจในคำบอกเล่าเรื่องหมาแม่ลูกอ่อนของแม่ค้าขายไก่ย่าง ประทับใจที่ได้เห็นความจริงอันยิ่งใหญ่ของ <แม่สี่ขา> ด้วยตาตัวเอง

เพราะโลกนี้มีแม่
ลูกจึงได้ก่อกำเนิด

เพราะโลกนี้มีแม่
ลูกจึงได้ไม่หิว

เพราะโลกนี้มีแม่
ลูกจึงได้เจริญเติบโต

เพราะโลกนี้มีแม่
ลูกจึงได้มีอนาคต

เพราะโลกนี้มีแม่
ลูกจึงได้มีคนให้กอดและกราบไหว้

<ไม่ว่าจะแม่มนุษย์ หรือแม่สัตว์เดรัจฉาน
นั่นคือสุดยอดของสิ่งมีชีวิตบนโลกนี้>

รักแม่ครับ

พล.ต.ต.ไอยศูรย์ สิงหนาท