ทุกคน บนโลกนี้ มี<แม่><พ่อ>
เป็นผู้ก่อ กำเนิดกาย ทั้งชายหญิง
จากตัวน้อย ค่อยเติบใหญ่ ชื่นใจจริง
<ลูก>คือสิ่ง ที่สวรรค์ ประทานมา
ภาระ<พ่อ>เพิ่มขึ้น ตื่นแต่เช้า
ผลัด<แม่>เฝ้า เจ้าตัวน้อย คอยร้องจ้า
เปลี่ยนผ้าอ้อม อุ้มแนบอก อุ่นวิญญา
นิ่งเถิดหนา ให้<แม่>นอน พักผ่อนกาย
ตะวันสาด แสงส่อง จะต้อง<ลูก>
<พ่อ>รีบผูก ผ้าบังไว้ ให้แสงหาย
แกว่งไกวเปล เห่กล่อม หอมแก้มซ้าย
แล้วเอียงย้าย หอมแก้มขวา จ้ะชื่นใจ
<พ่อ>ทำงาน ขยันเพิ่ม เพื่อเติมทรัพย์
ลมแทบจับ ก็จะอยู่ สู้จนไหว
การศึกษา อนาคต กำหนดนัย
หวัง<ลูก>ได้ ดิบดี เท่านี้พอ
ไปเที่ยวกัน วันว่าง ทั้งครอบครัว
<แม่>ยิ้มหัว <พ่อ>มองเห็น <ลูก>หัวร่อ
โอ้สวรรค์ <พ่อ><แม่><ลูก> คลุกเคล้าคลอ
นี่ละหนอ เรียกว่ารัก สุขมากมาย
<ลูก>เติบใหญ่ ได้อนาคต <พ่อ>หมดห่วง
<พ่อ>ใกล้ร่วง <ลูกพ่อ>รุ่ง พุ่งเฉิดฉาย
ปลื้มใจนัก รัก<ลูก>นี้ มิมีคลาย
<พ่อ>คงตาย ตาหลับแล้ว <ลูก>แก้วเอย
<รักพ่อครับ>
พล.ต.ต.ไอยศูรย์ สิงหนาท
