สำหรับผมนับว่าเป็นครั้งแรกในชีวิต เมื่ออายุเลยหกสิบ ได้มีโอกาสไปถวายสังฆทานหลายวัด
เพื่อนรักของผมในสมัยเรียน สุธน ศรีหิรัญ ชวนไปตระเวนทำบุญเนื่องในวันเกิดโดยไม่เจาะจงวัด
สุธนฯ เป็นนักอ่าน นักกลอน เขามีไฟที่จะเป็นนักเขียนมาตั้งแต่เป็นวัยรุ่น เราแลกหนังสือกันอ่านและมีความฝันที่จะเขียนนวนิยาย เราเคยจุดเทียนเขียนหนังสือกันด้วยอารมณ์บริสุทธิ์
ด้วยจินตนาการณ์อันโชติช่วง ความฝันที่วาดไว้ และนิยายในหัวใจให้เราไขว่คว้า
สุธนฯ เป็นผู้ก่อตั้งหนังสือพระเครื่อง “ลานโพธิ์” เป็นบรรณาธิการบริหาร เขียนสารคดีเรื่องราววัด ค้นคว้าประวัติหลวงพ่อ ชีวิตอยู่กับตัวหนังสือ รู้จักผู้คนมาก
หนังสือลานโพธิ์มีผู้อ่านติดตามมากมาย หนังสือยังได้รับความ นิยมยั่งยื่นมาถึงปัจจุบันกว่าสี่สิบปี
โลกดิจิทัล “ลานโพธิ์” อยู่ใน E Book มีผู้อ่านแพร่หลายไปทั่วโลก ลานโพธิ์ ยั่งยืน มั่นคงมาอย่างยาวนาน เพราะ สุธน ศรีหิรัญ คือ นักเขียน ที่มีจรรยาบรรณ
เรายังคงติดต่อกันมาตลอด เมื่อจิตเป็นกุศลร่วมกันดีแล้วก็เกิดความปิติเพลิดเพลิน ขับรถไปจังหวัดตาก ระหว่างทางเมื่อเจอวัดใดเราก็เข้าไปถวายสังฆทานไปตลอดทางทั้งไปและกลับถึงกรุงเทพฯ ใช้เวลาสามวัน รวมวัดที่ได้ถวายไปทั้งหมด 32 วัด
ด้วยความเพียรผจงในอานิสงส์ ว่าเราเป็นพุทธศาสนิกชนที่ได้ปฎิบัติในครั้งนี้
ระลึกถึงเพลงพระราชนิพนธ์ “แสงเทียน” ตอนหนึ่งว่า…
“ทำบุญทำทานกันไว้เถิดเกิดเป็นคน
ไว้เตรียมผจญชีวิตใหม่
เคยทำบุญทำคุณปางก่อนใด
ขอบุญคุ้มไปชีวิตหน้า
ทนทรมานมามากแล้วจะกราบลา
แสงเทียนบูชาจะดับพลัน แสงเทียนบูชาดับลับไป…
ผมถ่ายรูปกับอาจารย์สุธน ศรีหิรัญ เสื้อขาว ครับ
ยงยุทธ พงศ์เสาวภาคย์
อดีตเลขาธิการสมาคมสมาพันธ์สื่อศิลปวัฒนธรรมไทย
23 พ.ค. 59
