“นาย” โว้ย “กู” สุดทนแล้ว
ข้อเขียนที่ “คาดเชือก” เอามาเผยแพร่นี้ มีการแพร่กระจายในกลุ่มไลน์ตำรวจชั้นผู้น้อย ที่อ่านแล้วโดนใจมาก ลองพิจารณาดูกันดังนี้
พี่น้องตำรวจชั้นผู้น้อยที่รักทุกท่าน
ข้าราชการตำรวจในสายตาประชาชนในเวลานี้ ถูกด้อยค่าติดลบเพราะอะไร ??
ใครคิดบ้าง ว่า ถูกคนเป็นผู้บังคับบัญชาเหยียดเยี่ยงทาส จากคำสั่งต่าง ๆ นา ๆ ที่แย่งกันออกมาสั่งลูกน้อง ที่มีกำลังเพียงน้อยนิด
นายพลมีเป็นร้อย ก็แย่งกันสั่งการตามแนวทางที่ต่างคนต่างคิด จะซ้ำกันไม่ได้ ถ้าไปซ้ำนายพลท่านอื่น ก็เกรงว่าจะไปลอกคำสั่งเขามา ไม่ได้หน้า
บรรดาสต๊าฟตามนายพลทั้งหลาย วัน ๆ ไม่เคยออกมาทำงานสัมผัสประชาชน ไม่เคยมาขับขี่มอเตอร์ไซค์สายตรวจ ตากแดด ตากลม ตากฝน ไม่เคยมาตั้งด่านตรวจจับรถที่ทำผิดจราจร ไม่เคยมาสืบสวนหาตัวคนร้ายที่ก่อเหตุต่อพี่น้องประชาชน ได้แต่นั่งเทียนคิดเสนอผู้บังคับบัญชาเอาหน้า
เพื่อร่างหนังสือสั่งการแบบ Top down
ไม่เคยตรวจสอบเลย ว่า ไอ้ทาสชั้นประทวน ตามโรงพัก ตามหน่วยต่าง ๆ ในสังกัด ตร. นั้น มันมีกำลังพลอยู่เท่าไร ??
นายพลต่างคนต่างคิด ด้วยเสธฯ ห้อย เสธฯโหน ที่เดินตามนาย ไร้ซึ่งความคิดอย่างรอบด้าน แล้วนำเสนอให้ผู้บังคับบัญชาเซ็นสั่งการลงมาเป็นทอด ๆ
คิดเอาเองแบบนี้
สั่งแบบนี้
ถ้าเป็นการทำสงครามก็มีแต่จะพ่ายแพ้ ท่านนายพลทั้งหลายท่านรู้หรือไม่ ว่าปัจจุบันตำรวจทั้งหลายค่อย ๆ อำลาจากอาชีพนี้แบบน้ำซึมบ่อทราย
ใครมีทางออกก็เออรี่ฯ ออกไปเพื่อให้หลุดพ้น
แรงกดดันมากจากภารกิจที่มากมาย ผู้บังคับบัญชาไปเอาหน้าที่หน่วยงานอื่นมาสั่งลูกน้อง
จนงานในหน้าที่ที่แท้จริง อันเป็นแก่นแท้ของผู้พิทักษ์สันติราษฏร์นั้น ถูกบังตา ว่าตำรวจทำหน้าที่ของตัวเองไม่เต็มร้อย
ที่สำคัญไปกว่านั้น
ทุกภารกิจมีค่าใช้จ่าย เคยมีแม้สักครั้งไหม !!
ที่ออกคำสั่งให้ปฏิบัติภารกิจนั้น ๆ แล้วให้งบประมาณเขามาด้วย อยากถามคนสั่ง ว่า หัวใจท่านทำด้วยอะไร ??
ท่านเกิดเป็นผู้บังคับบัญชา แต่มองพวกตำรวจชั้นผู้น้อยดั่งเป็นทาส ที่ต้องทำตามผู้บังคับบัญชาอย่างนั้นหรือ !?
พวกท่าน ๆ รู้ไหมต้นทุนในการสืบสวนจับกุมคนร้ายแต่ละคดีนั้นต้องใช้กันเท่าไร ??
ท่านไม่รู้หรอกเพราะท่านได้แต่สั่ง คาดโทษ ขู่ต้องจับให้ได้ภายใน 3 วัน 7 วัน พวกลูกน้องทำไรไม่ได้ ได้แต่น้อยใจกับงาน
ทำงานเหน็ดเหนื่อยจนล้ามานาน ด้วยอาชีพรับเงินเดือนประจำ จะไปหาบ้านหรือที่ซุกหัวนอนใน กทม. หรือเมืองใหญ่ก็ไม่มีปัญญา บั้นปลายชีวิต จะขอย้ายไปเกษียณที่ต่างจังหวัดบ้านเกิด เพราะอย่างน้อยยังมีบ้านพ่อ บ้านแม่ และที่นาพอได้ทำกินก่อนเกษียณ เฮ้อออออ…เรื่องแค่นี้คนเป็นผู้บังคับบัญชาก็ให้ไม่ได้ให้ไปหาตั๋วมาไอ้ชั้นประทวนอย่างพวกเรา จะมีปัญญาหาตั๋วเทวดาที่ไหนกัน
พี่น้องตำรวจทั้งหลายทางออกที่ดีที่สุด ที่ผู้บังคับบัญชาจะเข้าใจ ผมว่าพวกเราลาออกพร้อม ๆ กัน ให้ผู้บังคับบัญชาเขาทำงานกันเองน่าจะดีครับ
ด้วยความน้อยใจ
ตำรวจชั้นผู้น้อย.