<<<ต้นไม้ราชการ>>>

<<การรับราชการ>> ก็เปรียบเสมือน <<การปลูกต้นไม้>> ชนิดต่าง ๆ ของคนที่เป็น <<นาย>>

<ต้นไม้ชนิดที่ 1>

<<<ถ้าเป็นลูกท่าน หลานเรา>>> ก็เหมือนปลูก <<ไม้ดอกไม้ประดับ>> อยู่ในกระถางสวยงามหรือมีรั้วเล็ก ๆ ล้อมรอบ มีคนคอยรดน้ำ พรวนดิน ให้ปุ๋ย มิได้มีความขาดแคลน

เติบโตขึ้นมาด้วยความทะนุถนอม พอลำต้นเริ่มเติบโต <<นาย>> ก็จัดส่งประกวดได้สองขั้น เอ๊ย ! ได้รางวัลอยู่ร่ำไป

พอผลิดอกออกผล <<นาย>> ก็ส่งไปเอาตำแหน่ง อุ๊บ ! ขออภัยอีกครั้ง <<นาย>> ก็ส่งไปอยู่ที่ห้องใหญ่โต มีโต๊ะทำงานโก้หรู

<<ต้นไม้คุณหนู>> เหล่านี้ มองผ่านหน้าต่างห้องทำงานออกไปสายตาส่อแววเหยียดหยาม ดูหมิ่น ดูแคลนพวกต้นไม้ตามพื้นข้างล่างอย่างเห็นได้ชัด

<ต้นไม้ชนิดที่ 2>

<<<ถ้าเป็นคนที่ มีเส้นมีสาย>>> ไม่ว่าจะเส้นไหน สายใด พวกนี้ก็เปรียบเหมือน <<ไม้มงคล>> 

อาจปลูกไว้ในกระถางหยกลวดลายสวยงามใกล้ ๆ กับห้องทำงานของ <<นาย>> หรือปลูกไว้ในแหล่งอันอุดมสมบูรณ์ ดินดำน้ำชุ่ม
หาอาหารกินได้ง่ายมากมายหลายชนิดเลือกกินได้ถ้ามูมมาม ก็กินไม่เลือก

ยามผลิดอกออกผลก็จะพากันลำเลียงส่งไปให้ <<นาย>> ได้ชม ได้ชิม ได้ช้อป

<<ต้นไม้มงคล>> พวกนี้จะเติบโตอย่างมั่นใจ

แม้หลาย ๆ ครั้ง ที่ <กินของแสลง> เข้าไป นายก็รีบส่งทีมไปรักษาให้กินยาขนานเอก

ถ้า <ป่วยมาก> ก็เอาออกมาจากที่เดิมก่อน รักษาหายค่อยกลับไปใหม่ หรือไปหาที่ปลูกใหม่อันอุดมสมบูรณ์ ไม่แพ้ที่เก่าแต่อย่างใด <<ไม้มงคล>> ช่างมีวาสนายิ่งนัก

<ต้นไม้ชนิดที่ 3>

<<<คนที่ไม่ใช่ลูกท่าน หลานเรา และ คนที่ไม่มีเส้น ไร้สาย>>> 

คนเหล่านี้เปรียบเสมือน <<ไม้ไร้ค่า>> 

<<นาย>> เอาเมล็ดไปโรยหรือเอากิ่งไปปัก ไปจิ้มไว้ตามป่าเขาที่แห้งแล้งกันดารห่างไกลแหล่งน้ำไม่มีแหล่งอาหาร

<<นาย>> ปลูกเพียงเพื่อให้มีต้นไม้อยู่เต็มพื้นที่ <ตามนโยบาย> เท่านั้น

จะอยู่อย่างไร ? จะกินอย่างไร ? จะขาดแคลนหรือขัดสนอย่างไร ? อย่าได้ปริปาก !

แต่ถึงแม้จะปริปากกันจนถึงขั้นแหกปากก็ไร้การเหลียวแล มีแต่คำกำชับกลับมาว่า <ให้ร่มเงาชาวบ้านดี ๆ นะ ตั้งใจนะ สู้ ๆ นะ>

<<ต้นไม้ไร้ค่า>> เหล่านี้จึงต้องดิ้นรนเพื่อเอาตัวรอดอย่างสุดชีวิตเพื่อที่จะอยู่ให้ได้

มันพยายามหยั่งรากลึกลงไปในดินทีละนิด ทีละนิด <แสวงหาน้ำ หาอาหาร> ที่มีอยู่ตามธรรมชาติได้บ้าง ไม่ได้บ้าง

บางครั้ง บางโอกาส มีคนใจดีเอา <ปุ๋ยพิเศษ> มาใส่ มาบำรุง

<<ต้นไม้ไร้ค่า>> เริ่มจะแข็งแรงแต่ก็มีมารผจญไม่รู้จบ

<ชุดปราบหญ้าฆ่าแมลง> ของ <<นาย>> ลงมากำจัดปุ๋ยนั้นไป

เพราะ <ปุ๋ยพิเศษ> ต้องใส่เฉพาะ <ต้นไม้พิเศษ> เท่านั้น

ตัว <<ต้นไม้ไร้ค่า>> เองก็เกือบจะถูกโค่นทิ้งอกสั่นขวัญผวาไปอีกนาน

ประสบการณ์การต่อสู้ชีวิตทำให้ <<ต้นไม้ไร้ค่า>> แข็งแกร่ง ทรหด และคงทนอยู่ได้ในทุก ๆ สภาพดิน ฟ้า อากาศ ทุก ๆ สภาวะ

วันหนึ่ง เกิดเหตุการณ์ ฝนฟ้าคะนอง ฟ้าผ่าลงมาหลายแห่งพายุพัดรุนแรงอย่างบ้าคลั่งมีทั้งน้ำท่วมและไฟไหม้ไปทุกหย่อมหญ้า

<<นาย>> เก้าอี้ร้อน จนนั่งไม่ติดรีบหาที่หลบภัย

<<ไม้ดอก ไม้ประดับ>> ทั้งที่อยู่ในกระถางและมีรั้วล้อมรอบถูกพัดพา ต้น กิ่ง ใบ ดอก แตกหักกระจัดกระจายไปหลายต้น

<<ไม้มงคล>> หักโค่นล้มระเนระนาดลงไปมากมาย

เนื่องจาก <<ไม้คุณหนู>> กับ <<ไม้เส้นสาย>> เหล่านั้นต่างเป็น <<ไม้โตเร็ว>> ไม่มีรากแก้วหยั่งลึกลงไปในดินเพื่อยึดเหนี่ยวลำต้นไว้ให้มั่นคง

เจอปัญหาอะไร ? ก็ <แก้ไม่ได้ ไขไม่ออก> เพราะไม่เคยทำ

<<ไม้ไร้ค่า>> ที่ต้องต่อสู้ดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอดตั้งแต่เริ่มต้น เพียงโอนเอนไปมา ตามกระแสลมเท่านั้น

รากแก้วของมันที่หยั่งลึกลงใปในดินและหินผาเปี่ยมด้วยความรู้ ความสามารถ มีความอดทน อดกลั้น เป็นที่พึ่งให้กับชาวบ้านได้อย่างดี

<บุญ> ที่ <<ต้นไม้ไร้ค่า>> ได้ช่วยเหลือเกื้อกูลชาวบ้านนี้นี่เอง จึงเป็นอีกหนึ่งปัจจัยที่ทำให้ <<ต้นไม้ไร้ค่า>> <ไม่ล้ม ไม่ตาย>

หลังจากเหตุการณ์สงบลง <<นาย>> ก็เริ่มที่จะประคบประหงม <<ไม้ดอกไม้ประดับ>> กับ <<ไม้มงคล>> อีกครั้ง และอีกครั้ง

วางหมากวางกลยุทธที่จะให้ อยู่ดี กินดี ในที่ดี ๆ เหมือนเดิม

<<นาย>> มิได้สนใจใยดีกับ <<ไม้ไร้ค่า>> ที่ยืนหยัดอย่างทรนงว่าจะเป็น จะตาย หรือจะอยู่อย่างไร ?

<ผู้น้อย> เปรียบไปก็เป็นดั่ง <<ไม้ไร้ค่า>> บางครั้งบางคราบ้านเมือง มีเหตุการณ์ผิดปกติเกิดขึ้น เช่น มีการชุมนุมเรียกร้องของมวลชน มีโรคระบาด มีภัยธรรมชาติต่อเนื่องยาวนาน ฯลฯ

มีการระดมใช้สรรพกำลัง จะมีงบประมาณ เบี้ยเลี้ยงจากส่วนกลาง ลงมาสนับสนุนไม้ทั้งหลายล้วนดีใจโดยเฉพาะ <<ไม้ไร้ค่า>>
พอจะได้มีค่าเหนื่อยคล้ายกับหน่วยงานอื่นเขาบ้าง

แต่ทว่า… เมื่อลงมาถึงมือผู้ปฏิบัติงบเหล่านั้น มันกลับถูก <เล่นแร่แปรลับ>

กลายเป็น <<ส่วนแบ่งที่เป็นธรรมจากยอดที่เป็นเท็จ>> ซะแล้วละออเจ้า !

พี่ เพื่อน น้อง พวกพ้องอีกหลาย ๆ คน และผู้เขียน ก็เคยเป็นต้นไม้ต้นหนึ่งที่เป็นแค่เพียง <<ไม้ไร้ค่า>>

ที่แม้ว่าจะ <<ไร้ค่า>> ในสายตาของ <<นาย>>

แต่มั่นใจเต็มเปี่ยมว่าเป็น <<ไม้มีคุณค่า>>

ในสายตาของ <<ลูกน้องและประชาชน>

เพราะใบไม้ สามารถให้ความร่มเย็นกับชาวบ้าน กิ่งก้าน สามารถดูแลลูกน้องได้อย่างทั่วถึง ช่วยดับร้อนผ่อนทุกข์ให้กับทุกคนที่เข้ามาพึ่งพาอาศัย

เป็น <<ไม้ไร้ค่า>> ที่แสนจะภาคภูมิใจเสียนี่กระไร

อ่านเรื่องนี้แล้วลองสำรวจดูตัวเองว่า อดีตที่ผ่านมา หรือปัจจุบันนี้ ท่านเป็นไม้ประเภทใด ? เป็นต้นไม้ชนิดที่เท่าไหร่ ?

ใน <ทัศนะส่วนตัว> จะเป็นไม้ประเภทใด ชนิดที่เท่าไหร่ มันขึ้นกับโชคชะตา วาสนาและโอกาสไม่ใช่เรื่องสำคัญ

ที่สำคัญคือ เพียงแต่ขอให้ พี่ น้อง ผองเพื่อนต้นไม้ทั้งหลาย จงมีความเคารพ เอื้อเฟื้อ ต่อหน้าที่ ยึดมั่นในอุดมคติและมีอุดมการณ์อันมั่นคง อย่างสมศักดิ์ศรี <ข้าราชการของแผ่นดิน> ก็เพียงพอแล้ว

ป.ล.

เมื่อเร็ว ๆ นี้มีข่าวว่า ต้นไม้บางต้นถูกโค่นล้มเสียแล้วเพราะเรื่องอาหารการกินรากมันเลยพันกันไม่รู้ว่า เป็นต้นไม้ประเภทใด ?

ที่น่ากลัวคือ เขาว่า มันเป็นต้นไม้พันธุ์ พิเศษ ทั้งคู่ ภาษาอังกฤษเรียกว่า <ZOMBIE> ตายแล้วฟื้น ตายยากตายเย็นจริง ๆ

บรื๊อออออ ! ขนลุก

พล.ต.ต.ไอยศูรย์ สิงหนาท