บทกวีจากใจ เพื่อใต้ของเรา

<ตอนที่ 1>
<วันปืนแตก>

วันที่ 4 มกราคม 2547
คดีเด็ด ปล้นปืน ทหารหาญ
หลายร้อยกระบอก ขนออก นอกเขตคาน
<วันปืนแตก> จึงสะท้าน แผ่นดินไทย

จากวันนั้น เสียงปืนลั่น สั่นปลายขวาน
เหตุปล้นฆ่า ระราน เสียงร่ำไห้
ทหารตำรวจ ครูประชาชน พระโดนไป
ธงไตรรงค์ คลุมร่างไว้ ไร้วิญญาณ

เราทุกคน อยู่บนผืน แผ่นดินนี้
ใยย่ำยี เหยียบทำลาย ไร้แก่นสาร
เมตตาธรรม ค้ำจุนโลก ตลอดกาล
ผิดพลาดผ่าน พ้นได้ อภัยกัน

ประเทศไทย เป็นไท หลายร้อยปี
ประวัติศาสตร์ ชาติมี ที่ยึดมั่น
บรรพชน สละชีพ เข้าโรมรัน
อย่าให้ท่าน ด่าลูกหลาน ไอ้จัญไร

เราเคยพับ นกน้อย ด้วยกระดาษ
แอบฝันวาด สันติภาพ ฉาบแดนใต้
เจ้านกน้อย โบยบิน ถึงถิ่นใด
โปรดจำไว้ นั่นคือใจ ไทยทุกดวง

เชื้อชาติ ศาสนา ประเพณี
ความดีนี้ มิมีใคร ได้ก้าวล่วง
ประเทศไทย รวมเลือดเนื้อ ชาติเชื้อ ไทยทั้งปวง
จงโชติช่วง ด้วย <ไฟรัก> <ปิดปากปืน>

<ตอนที่ 2>
<หัวใจนกกระดาษ>

เราเคยใส่ หัวใ จ ในนกกระดาษ
เฝ้าฝันวาด อาจสงบ จบไม่ฝืน
มีรอยยิ้ม อิ่มเต็มหน้า นะขวัญยืน
ช่วยหยิบยื่น ความสุขให้ ใจทุกดวง

เวลาล่วง เลยผ่าน มานานปี
แต่ยังมี ปืนระเบิด เกิดทุกช่วง
คนบาดเจ็บ ล้มตาย ให้เศร้าทรวง
ทิ้งร่างร่วง วิญญาณลอย นับร้อยพัน

ลองเริ่มใหม่ ใส่ใจ ให้จริงจัง
รับฟังความ เจรจา หาจุดมั่น
ต้องถึงตัว ถึงใจ ไปทุกวัน
มีแบ่งปัน สรรสร้าง ทางไมตรี

เราเคยใส่ หัวใจ ในนกกระดาษ
แม้นนกขาด อาจเหงา เศร้าหมองศรี
<มาใส่ใจ ตัวตน คนดูซี>
อาจจะมี สันติภาพ ฉาบหัวใจ

พล.ต.ต.ไอยศูรย์ สิงหนาท