<ม็อบเขื่อนสิรินธร>
<บุกศาลากลางจังหวัด>

เกือบเที่ยงวันหนึ่ง ขณะที่ผมกำลังประชุมอยู่กับหัวหน้าส่วนราชการบางหน่วย พ.ต.อ.อภิศักดิ์ เดชะคำภู ผกก.สภ.เมืองอุบลราชธานี ได้โทรศัพท์แจ้งผมว่า

<มีม็อบจากเขื่อนสิรินธร เข้าไปชุมนุมกันที่ชั้นล่างของศาลากลางจังหวัด ทำให้ข้าราชการ และผู้มาติดต่องาน ตั้งแต่ชั้นหนึ่งถึงชั้นสามไม่กล้าออกไปไหนเพราะกลัวม็อบ นี่ก็จะเที่ยงแล้วไม่รู้จะออกไปกินข้าวกันยังไงครับ ?>

ขณะนั้น พ.ต.อ.อภิศักดิ์ กำลังเจรจาเบื้องต้นอยู่ ผมฟังเสร็จ ขออนุญาตที่ประชุมเดินทางไปที่ศาลากลางจังหวัดทันที

พ.ต.อ.อภิศักดิ์ เข้ามารายงานเหตุการณ์  นายวิทยากับนายวันชัย สองพี่น้อง สองแกนนำ เข้ามาสวัสดีทักทายผม ผมสอบถามเรื่องราวได้ความว่า

<กลุ่มมวลชนเขื่อนสิรินธร ที่เรียกร้องค่าชดเชยที่ทำกิน ที่อยู่อาศัยได้ยื่นหนังสือถึง นายสุรพล ผวจ.อุบลราชธานี มีข้อเรียกร้องหลายข้อ และวันนี้ เป็นวันที่นัดฟังคำตอบ แต่ ผวจ.ฯ รอง ผวจ.ฯ ไม่มีใครอยู่เลย ไม่มีใครตอบ ไม่มีใครมาชี้แจง จึงต้องเอามวลชนเข้ามาในชั้นล่างของศาลากลางเพื่อกดดัน ต่อรอง>

ผมฟังสองแกนนำอธิบายเสร็จ ผมตบบ่าทั้งวิทยาและวันชัย เบา ๆ แสดงท่าทีเป็นมิตร แล้วพูดว่า

<รู้ไหมว่า วันนี้ทางจังหวัดมีภารกิจด่วนที่สุดต้องปฏิบัติ ทั้งผู้ว่าฯ รองผู้ว่าฯ ต้องออกไปด้วยตนเองทั้งหมด มีหนังสือมายื่นมั้ย ? ผมจะติดต่อคนที่มีหน้าที่ มีตำแหน่งใหญ่ที่สุดที่นี่มารับหนังสือ>

หยุดสักครู่หนึ่ง ดูท่าทีสองพี่น้องแกนนำ ผมจึงพูดต่อไปว่า

<วิทยา วันชัย ผมเคยแนะนำแล้วนะว่า การชุมนุม ต้องไม่สร้างศัตรู ต้องหามิตร หาคนเข้าใจ และเห็นใจพวกเรา นี่ข้าราชการที่ทำงานในศาลากลาง คนที่มาติดต่องานในศาลากลางเดือดร้อนกันไปทั่ว ข้าราชการจะออกไป เพื่อติดต่องานที่อื่น ก็ไม่ได้ ชาวบ้านที่เสร็จธุระแล้ว จะกลับบ้านหรือไปธุระที่อื่นต่อ ก็ไม่ได้ เป็นการสร้างศัตรู สร้างความไม่พอใจ อาจถึงขั้นเกลียดชัง และขัดขวางการเรียกร้อง ของพวกเราได้>

สองแกนนำพี่น้อง มีทีท่าเข้าใจ ผมจึงพูดอีกว่า

<เอางี้ดีมั้ย ? บอกให้ผู้ชุมนุม ออกไปจากอาคารศาลากลางแล้วไปชุมนุมที่มุขหน้าบันไดชั้นล่าง จากนั้น จัดแกนนำ ตัวแทน ขึ้นไปขออภัยทุกห้อง ที่พวกเรามารบกวนการทำงาน เพราะเข้าใจผิด คิดว่าผู้ว่าฯ รองผู้ว่าฯ หลบหน้าไม่ตอบคำถาม>

นายวิทยา นายวันชัย สองพี่น้องแกนนำเห็นดีด้วยและทำตามที่ผมแนะนำ ข้าราชการสามารถเดินขึ้นลง ติดต่องาน ทำงานได้ตามปกติ ชาวบ้านที่มาติดต่อ มีธุระปะปังกับทางราชการ เดินเข้าเดินออก ขึ้นลง ศาลากลางได้ตามปกติ

มีข้าราชการหลายคนที่รู้จักผม เข้ามาทักทายและขอบคุณที่ผมช่วยคลี่คลายความอึดอัดจากสถานการณ์ให้ <เหตุการณ์จบลงด้วยดี>

พ.ต.อ.อภิศักดิ์ พูดว่า <ผมดูพี่เจรจามาหลายครั้งแล้วผมเรียนรู้แบบครูพักลักจำ ครับ>

ผมยิ้ม และรู้สึกยินดี ที่จะมีตัวแทนผมในอนาคต

ป.ล. จนกระทั่งบัดนี้ ผมก็ยังไม่รู้ว่า ผวจ.ฯ รองผวจ.ฯ ไปที่ไหน ? ในวันนั้น !

พล.ต.ต.ไอยศูรย์ สิงหนาท