<<ปราบโกง>>
<<โองการแช่งน้ำ>>

การทุจริต คดโกง หรือที่พูดกันติดปากว่า คอรัปชั่น เป็นการประพฤติมิชอบทั้งทางโลกและทางธรรม

แต่ผู้คนทั่วไป ทุกสาขา ทุกอาชีพ ไม่ว่าจะเป็น นักการเมือง ข้าราชการ ผู้ประกอบการธุรกิจการค้า ผู้รับจ้าง หรือแม้แต่ผู้อาสา

ก็มิได้รู้สึกรู้สา รู้สำเหนียกแต่อย่างใด

มีแต่ดวงจิตที่คิด กอบ โกย โกง กิน เอารัดเอาเปรียบให้ได้มาก ให้มีมาก ยิ่งกว่าคนอื่น ยิ่งมากยิ่งดี โดยไม่สนใจว่า วิธีการจะเป็นอย่างไร ?

โดยไม่ยำเกรงต่อกฎหมาย กฎสังคม กฎแห่งกรรม เพราะอะไร ?

1. <<กฎหมาย>> มีการตีความ มีช่องว่างให้ต่อสู้ มีการพิจารณาถึง 3 ศาลคือ ชั้นต้น ชั้นอุทธรณ์ และชั้นฎีกา

ในเหตุการณ์แบบเดียวกัน ขนาดคำพิพากษาฎีกา ที่ว่าสูงสุดแล้ว ต่อมา ก็ยังมีคำพิพากษาฎีกาใหม่มาทับ เป็นอีกความเห็นหนึ่ง

2. <<กฎสังคม>> คำกล่าวแบบไทย ๆ <มีเงินเป็นน้อง มีทองเป็นพี่> คำกล่าวแบบจีน ๆ <มีเงินจ้างผีโม่แป้งได้>

แสดงให้เห็นว่า ผู้คนทั่วไปในสังคม นับถือคนที่มีเงินมีทอง โดยไม่ได้ใส่ใจว่า เขาจะร่ำรวยมาจากไหน

เพราะเงินทองตัวเดียว จากไอ้ดำ ก็เป็นพี่ดำ จากไอ้ตี๋ ก็เป็นเฮีย จากไอ้นก ก็เป็นเสี่ยนก จากไอ้แป้ง ก็เป็นเสี่ยแป้ง

สังคมมิได้สั่งสอนให้นับถือคนดี

คำกล่าวที่ว่า <รักดีหามจั่ว รักชั่วหามเสา> ก็เข้าใจความหมายยากเหลือเกินว่า <รักดี ทำไมต้องไปหามจั่ว> 

จะมีก็ในมงคล 38 ประการ อันเป็นคำสอนของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า มงคลที่ 3 <บูชา บุคคลที่ควรบูชา> 

เพราะคนดี ย่อมสอน ย่อมแนะนำแต่สิ่งที่ดี ทำให้ ไม่กอบโกย ไม่โลภ ทำให้ มีน้อยกว่าคนอื่น ทำให้ ได้น้อยกว่าคนอื่น

เป็นความสุขทางใจ ที่เป็น <นามธรรม> จึงไม่ค่อยมีคนสนใจ

คงลืมคิดไปว่า <กินอิ่ม นอนอุ่น พูดได้ ไอดัง> นั่นคือความสุขที่เป็น <รูปธรรม>

3. <<กฎแห่งกรรม>> คำกล่าว คำสอน ที่ว่า <ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว> ทำเหตุสิ่งใด ย่อมได้รับผลจากสิ่งนั้น ปลูกเงาะ ย่อมได้ผลเงาะ ปลูกทุเรียน ย่อมได้ผลทุเรียน

เป็นกฎของธรรมชาติ ที่จริงแท้แน่นอน

<ในสมัยโบราณ> ตั้งแต่ยุคต้นของกรุงศรีอยุธยา มี <ลิลิตโองการแช่งน้ำ> ซึ่งเป็นวรรณกรรมที่เก่าแก่ที่สุดของกรุงศรีอยุธยา

เป็นการพรรณนาถึงการทำพิธีอันศักดิ์สิทธิ์ คือการสาบานตนของเหล่าทหาร ขุนนาง ข้าราชบริพาร มิให้ผู้ใดกล้าคิดคดทรยศ เพราะกลัวคำสาปแช่งที่อ้างอิงถึงอำนาจลึกลับ

เพื่อคงไว้ซึ่งพระราชอำนาจของพระมหากษัตริย์ ในการปกครองแผ่นดิน

<ในปัจจุบัน> บ้านเมืองมีความเจริญรุ่งเรือง ผ่านยุค เปลี่ยนสมัย ไปตามกระแสสังคมโลก

<ประเทศไทย> เปลี่ยนการปกครองจากระบอบ สมบูรณาญาสิทธิราช เป็นระบอบประชาธิปไตย อันมีพระมหากษัตริย์ ทรงเป็นประมุข ตั้งแต่ปี พ.ศ. 2475

มีการเลือกและแต่งตั้ง ผู้แทนของประชาชน เข้าไปปฏิบัติหน้าที่ในสภาผู้แทนราษฎร คือ สว. และ ส.ส. มีรัฐบาลมาบริหาร มีนายกรัฐมนตรี มีคณะรัฐมนตรี

เป็นเวลากว่าเก้าสิบปี ประชาธิปไตย ยังล้มลุกคลุกคลาน มีปฏิวัติ รัฐประหาร เป็นระยะ ๆ

สาเหตุที่ชอบอ้างกันคือ <นักการเมืองโกงกิน>

ขณะที่วันนี้ มีรัฐบาลชุดใหม่ เข้ามาบริหารประเทศ

จึงฉุกคิดว่า <น่าจะย้อนอดีต รื้อฟื้นเอาโองการแช่งน้ำ มาใช้อีก> โดยเน้นไปที่ นักการเมืองข้าราชการ และองค์กรอิสระ

<นักการเมือง> ตั้งแต่นายกรัฐมนตรี คณะรัฐมนตรี ประธานสภาผู้แทนราษฎร รองประธานสภาผู้แทนราษฏร ลงไปถึง ส.ว. ส.ส. นายก อบจ.

<ข้าราชการ> ตั้งแต่ปลัดกระทรวง อธิบดี ผู้ว่าราชการจังหวัด ผบ. 3 ทัพ 4 เหล่า หรือเทียบเท่าทุกตำแหน่งหน้าที่ราชการ

<องค์กรอิสระ> ประธาน/เลขานุการ/หรือหัวหน้าองค์กร

บุคคลดังที่กล่าวมาแล้วทั้งหมด ให้เข้าร่วมพิธีโองการแช่งน้ำ <ในส่วนกลาง> ดื่มนำพระพิพัฒน์สัตยา ปฏิญาณสาบานตน ด้วยถ้อยคำสาปแช่งรุนแรง

จากนั้น ให้ทุกตำแหน่งหน้าที่ระดับสูง ดังที่กล่าวมาแล้ว นำรูปแบบของพิธีการโองการแช่งน้ำ ไปให้ <ข้าราชการ> บุคลากรในหน่วยงานทุกคน จนถึง กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน และลูกจ้าง ปฏิบัติตาม

<ฝ่ายการเมือง> ในจังหวัด ตั้งแต่ เทศบาลลงไป จนถึงระดับ อบต. ปฏิบัติตาม

<องค์กรอิสระ> ทุกคนที่อยู่ในองค์กรปฏิบัติตาม

พิธีการอันศักดิ์สิทธิ์ เร้นลับแต่โบราณกาล แฝงด้วยความเข้มขลังของบทสวด คำสาบาน และคำสาปแช่ง น้ำพระพิพัฒน์สัตยา ที่ดื่มเข้าไปในร่างกาย จะทำให้เกิดความยำเกรง เกรงกลัวต่อการประพฤติผิด คิดไม่ชอบ ไม่กล้าจะ กอบ โกย โกง กิน ทุจริต คอรัปชั่น
แต่จะก่อให้เกิดพลังในการทำหน้าที่อย่างซื่อสัตย์ สุจริต และดีงาม

การทำพิธีโองการแช่งน้ำ ควรทำทุกปี หรือพิจารณาตามความเหมาะสม

โองการแช่งน้ำนี้ ไม่กลัวว่าจะมีใครไปแอบถอนคำสาบาน เพราะโองการแช่งน้ำ สาบานแล้ว สาบานเลย ไม่มีพิธีถอนคำสาบาน

แต่มันได้แสดงถึงธาตุแท้ตัวตนของคนนั้น ให้เขารอรับผลของคำสาปแช่ง ได้เลย

ถ้ากฎหมาย มีช่องว่าง ถ้ากฎสังคม อมเงินพูดได้ ถ้ากฎแห่งกรรม มาช้าเกินไป ไม่ทันใจ ก็ลองใช้โองการแช่งน้ำดู

เผื่อบางทีประเทศไทย จะมีถนนที่สร้างจากทองคำ ตามคำพูดของ <ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช> ก็เป็นได้

<บทกวี> ส่งท้าย

ต้องดื่มน้ำ พระพิพัฒน์ สัตยา

ต้องสาบาน ว่าตายห่า และตายโหง

ต้องยึดทรัพย์ จับติดคุก ทุกการโกง

ต้องเปิดโปง ประจาน ทุกวันไป

ต้องยกย่อง คนทำดี มีคุณธรรม

ต้องเน้นย้ำ ใครทำดี ดีต้องได้

ต้องส่งเสริม ศีลธรรม ประจำใจ

ต้องไม่ให้ คนไม่ดี มีที่ยืน

ป.ล.

ถ้าคนดี ดูดาย คนร้าย ก็เต็มเมือง

ถ้าคนสุจริต ไม่เอาเรื่อง คนโกง จะเขื่องทั้งแผ่นดิน

พล.ต.ต.ไอยศูรย์ สิงหนาท