นักเขียนกับการประชาสัมพันธ์การท่องเที่ยว

แต่ก่อนนี้คนไทยไม่รู้จักประเทศเกาหลีกันมากนัก แต่หลังจากหนังเกาหลีเรื่อง “แดจังกึม” มาฉายทางโทรทัศน์มีคนไทยจำนวนมากติดกันงอมแงม วัยรุ่นไทยนิยมอาหารเกาหลีกันมาก ภัตตาคารร้านรวงมีอาหารเกาหลีขายกันเกร่อแม้แต่ตามห้าง มีการจัดทัวร์ไปเที่ยวเกาหลีกันมาก ถึงกับมีบริษัททัวร์ไม่มีประสบการณ์นำลูกทัวร์ไปปล่อยทิ้งที่สนามบินก็ยังมีเป็นข่าว

ทั้งนี้เกิดจากนักเขียนได้เอาศิลปวัฒนธรรมและประวัติศาสตร์แทรกเข้าไปในบทภาพยนตร์หรือบทละครโทรทัศน์ มันเป็นการประชาสัมพันธ์ประเทศอย่างมีศิลปะ คนเข้าถึงได้มากที่สุด

ตอนนี้ถ้าเราไปเดินไปตามสถานที่ท่องเที่ยวเช่นบริเวณพระปรางวัดอรุณ หรืออุทยานประวัติศาสตร์อยุธยาจะเห็นว่ามีชาวต่างชาติแต่งชุดไทยเดินกันให้เกร่อไปหมดทั้งนี้เกิดจากละครเรื่องบุบเพสันนิวาส และเรื่อง พรหมลิขิตที่คนไทยและชาวต่างชาติติดตามกันมาก

ผมเคยทำงานหนังสือพิมพ์มีโอกาสได้ไปดูงานที่ประเทศต่างๆ อยู่บ้าง เห็นเขาให้ความสำคัญกับนักเขียนกันมาก มีอนุสาวรีย์ยืนตระหง่านอยู่ตามจตุรัสต่างๆ แม้แต่ตามสถานีรถไฟฟ้าใต้ดิน เช่นที่ประเทศรัสเซีย เป็นต้น ศิลปิน เช่น นักแต่งเพลง นักเขียนภาพล้วนมีอนุสาวรีย์ปรากฏอยู่ทั่วไป บางแห่งเอาไปตั้งชื่อสนามบินก็มี

มีหลายประเทศที่ที่เศรษฐกิจเฟื่องฟูจากนโยบายการท่องเที่ยว มีอยู่ครั้งหนึ่งประเทศอินเดียมีอหิวาตกโรคระบาดผู้คนล้มตายเพราะโรคนี้มากมาย คนไม่ไปเที่ยวอินเดีย รัฐบาลอินเดียถึงกับรัฐบาลเขาลงทุนให้นักเขียนนักหนังสือพิมพ์ไปเที่ยวฟรี ถ้าผมจำไม่ผิดประเทศไทยมี คุณนวลจันทร์ เพียรธรรม แห่งบริษัทเอ็นซีทัวร์ เจ้าแม่แห่งวงการท่องเที่ยวได้เชิญนักหนังสือพิมพ์และนักเขียนไทยไปร่วมโครงการนี้กับรัฐบาลอินเดียด้วย เพราะเป็นบริษัทนำเที่ยวอินเดียรุ่นบุกเบิกและชำนาญเส้นทางนี้อย่างที่สุดอยู่แล้ว ผมยังเคยเดินทางไปยังบางประเทศกับบริษัทนี้ที่เขามีนโยบายโฆษณาประเทศเขาบางประเทศ

สำหรับประเทศไทยแล้วเมื่อก่อนนี้สมาคมนักเขียนแห่งประเทศไทยรุ่น คุณสุวัฒน์ วรดิลก เป็นนายกสมาคมมีการเชิญนักเขียนจากประเทศจีนมาเยือนไทยทุกปี คุณเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ เป็นอุปนายก มีการทำงานกันอย่างขยันขันแข็งใครรู้จักผู้มีบารมีก็ขอความช่วยเหลือให้ต้อนรับเพื่อชื่อเสียงของประเทศชาติ คุณเนาวรัตน์ เป็นผู้จัดโปรแกรมนำเที่ยวโดยละเอียด (ผมยังได้เก็บลายมือคุณเนาวรัตน์ ที่ตั้งใจทำโดยละเอียด เช่น พักที่ไหน อาหารมื้อไหนใครเป็นเจ้าภาพ เป็นต้น) นักเขียนจีนมาครั้งหนึ่งๆ ๒ สัปดาห์ นอกจากเที่ยวในกรุงเทพฯ แล้วมีเชียงใหม่ ภูเก็ต พัทยา ศรีราชา เป็นต้น

การติดต่อระหว่าง คุณสุวัฒน์ วรดิลก กับนักเขียนจีน ผมได้เขียนไว้ในหนังสืออนุสรณ์งานพระราชทานเพลิงศพของท่านโดยละเอียดแล้ว เป็นนักเขียนไทยในตำนานที่คนจีนรู้จักมากที่สุดพอๆ กับ “ศรีบูรพา” นักเขียนไทยที่ลี้ภัยการเมืองไปอยู่ประเทศจีนและเสียชีวิตที่นั่นตามที่ทราบกันดีอยู่แล้ว

คุณสุวัฒน์ มีบ้านอยู่ที่ชลบุรี มีเพื่อนเป็นเจ้าของโรงแรมที่ศรีราชา มีเพื่อนเป็นเจ้าของร้านอาหาร นักเขียนจีนไปพักย่านนั้นบ่อยมาก ท่านเป็นผู้ทำงานเชื่อมสัมพันธ์ไทย-จีน แบบปิดทองหลังพระ ปีนี้ท่านจะมีอายุครบ ๑๐๐ ขอเขียนบทความนี้เพื่อระลึกถึงท่านด้วย ท่านเคยให้ผมมีส่วนในการต้อนรับนักเขียนจีบมอบเกียรติบัตรที่มีลายเซ็นของท่านไว้ให้ผมด้วย บั้นปลายชีวิตของท่านผมขาดการติดต่อกับท่านโดยสิ้นเชิงเพราะภาระครอบครัวที่จะต้องรับผิดชอบ

วันนี้หยิบบทกวีของนักเขียนจีนยุคนั้นขึ้นมาอ่าน เขาเปรียบเทียบผมเป็น “วัวงาน” ที่เคยรับภาระอย่างแข็งขัน ในมือผมมีหนังสือพิมพ์จีน ประเภทแมกกาซีนที่นักเขียนจีนยุคนั้นได้ประชาสัมพันธ์ประเทศไทยไว้ด้วยครับ

ดูลายมืออักษรจีนที่เขาตั้งใจเขียนอย่างสวยงาม อ่านข้อความแล้วทำให้คิดถึงไมตรีจิตมิตรภาพและมีความอาลัยอย่างที่สุด เพราะบัดนี้เขาได้ตายจากไปแล้ว

ภาพนี้ถ่ายที่ศรีราชา ใกล้โรงแรมที่พักที่ คุณสุวัฒน์ วรดิลก จัดให้ ทำให้คิดถึงทั้งสองท่านที่มีส่วนประชาสัมพันธ์ชื่อเสียงของประเทศไทยให้คนจีนได้รู้จักกัน

ส่วนตัวผมได้มีโอกาสเป็นวัวตัวหนึ่งในบทกวีนี้ก็พอใจแล้ว แรกอ่านก็รู้สึกเคืองๆ เหมือนกัน

อรุณ เวชสุวรรณ