ไปดูสินค้าราคาแพงที่ปารีส

รสนิยม สินค้า ราคาสูง

ช่วยชักจูง ให้ทำตาม ความฉิบหาย

ประเทศชาติ ไปไม่รอด ต้องวอดวาย

นักการเมือง ไม่เสียดาย ใช้ของแพง

นาฬิกา เสื้อผ้า ราคาเป็นล้าน

ราษฎร ทำงาน อย่างขันแข็ง

เสียภาษี ตามกฎ แทบหมดแรง

นักการเมือง โกงไปแต่ง แข่งกันรวย

๓/๑๑/๖๖

เมื่อ ๔๐ กว่าปีก่อนเคยทำงานหนังสือพิมพ์รายวัน มีหน้าที่ควบคุมหน้าสตรี-แฟชั่น หน้านี้ส่วนมากจะเป็นหน้า ๙ ของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ ผู้ริเริ่มทำข่าวประเภทนี้ดูเหมือนจะเป็นคุณถนอม อัครเศรณี เจ้าของนามปาก “กาศิราณี” ในหนังสือพิมพ์ไทยรัฐ (เสียชีวิตแล้ว) ท่านเคยเมตตาให้ความรู้ผมหลายอย่าง ต่อมาท่านออกนิตยสารชื่อ เสริมสวยสังสรรค์ ผมยังได้เขียนงานในหนังสือของท่านด้วย ผมเรียกท่านว่าคุณอาถนอม พบกันเป็นต้นที่ภัตตาคารศรีไทยเดิมของคุณสังเวียน เชยกลิ่นเทศ ที่สวนลุมพินีบ่อยๆ

คุณอาถนอมแนะนำให้รู้จักสินค้าเครื่องแต่งกายราคาแพงตั้งแต่เสื้อผ้า รองเท้า นาฬิกา ฯลฯ จำชื่อ จำโลโก้ได้ ใครใส่เห็นก็รู้ว่าเป็นของแบรนด์เนม (เหมือนที่นักข่าวเห็นนักการเมืองระดับนายพลใส่ก็รู้ทันทีและรู้ว่าราคาเป็นสิบๆ ล้าน) เห็นเน็คไท หรือเข็มขัดที่มีตัว P ก็รู้ว่าเป็นยี่ห้อปิแอร์การ์แดงของฝรั่งเศส เห็นกระเป๋าที่ผู้หญิงถือก็รู้ว่าเป็นหลุยส์ วิตตอง เห็นเสื้อผ้าก็รู้ว่าเป็นยี่ห้อนีน่าริชชี่ เป็นต้น

เมื่อรู้จักยี่ห้อแล้วก็พยายามรู้เรื่องราคา พอรู้ราคาทำให้คนบ้านนอกอย่างผมตกใจเป็นล้นพ้น เพราะมันแพงอย่างหูดับตับไหม้ ชนิดที่คนทำไร่ทำนาเก็บหอมรอบริบเป็นปีๆ ก็ไม่สามารถซื้อได้สักชิ้น ผมคิดในใจว่าประเทศที่ด้อยพัฒนาถ้าประชาชนตะเกียกตะกายหาเงินเพื่อจะใช้ของนอกแบบนี้ ประชาชนคงจะยากจนไปเรื่อย ฝรั่งผู้ผลิตสินค้ามาขายคงจะรวยเอาๆ เจริญล้ำหน้าประเทศด้อยพัฒนาไปเรื่อย นึกอย่างนี้แล้วทำให้รู้ว่ารัฐบุรุษอย่าง มหาตมะ คานธี ทำไมถึงแต่งตัวนุ่งผ้าเตี่ยวผืนเดียวทั้งๆ ที่ท่านเคยเป็นนักเรียนอังกฤษ

ผมพยายามไปดูศูนย์ผลิตสินค้าแบรนด์เนมของโลกที่ปารีส เมื่อ พ.ศ. ๒๕๒๔ เห็นชุดผู้หญิงชุดหนึ่งราคาเจ็ดหมื่นบาทยังตกใจไม่หาย และมันน่าตกใจยิ่งที่นักการเมืองไทยบางคนทำตัวเป็นผู้นำแฟชั่นใช้แต่ของแพงของนอกต่างจากประเทศที่ผู้นำทำให้ประเทศเขาเจริญอย่างญี่ปุ่น จีน มากมายเลยครับ

อรุณ เวชสุวรรณ